دفاع جانانه بهاره رهنما از پژمان جمشیدی!

او یادآور شد: چند هفته پیش وقتی منزل بهاره رهنما و پیمان قاسم‌خانی بودم، داشتند دنبال بازیگر نقش مقابلی برای یک نمایش می‌گشتند و در آنجا به من گفتند که دوست داری این کار را بازی کنی و من هم بدون اینکه متن کار را بخوانم به خاطر اعتمادی که به علی نرگس‌نژاد و همین‌طور بهاره رهنما داشتم این نقش را پذیرفتم. چون دوست داشتم این شانس را تجربه کنم.

جمشیدی همچنین اذعان داشت: من همیشه از بچگی تفاوت تئاتر و هنرمندان آن را با کسان دیگر می‌دانستم. البته نمی‌خواهم بگویم که هنرمندان تئاتر از هنرمندان سینما بالاتر هستند بلکه منظورم این است که تئاتر جایگاه بسیار محترمانه‌ای دارد، من با علم به این موضوع به تئاتر آمدم و تلاش می‌کنم که مخاطبان و هم هنرمندان را با کارم راضی کنم.

بازیگر سریال «پژمان» درباره شخصیتی که قرار است در این نمایش بازی کند، توضیح داد: شخصیت مرد داستان کاملا به من دور است، چون نسبت به من بسیار منطقی‌تر است. برای درآوردن این نقش علی نرگس‌نژاد کمک زیادی به من کرد. او کارگردانی است که روی کارش و بازی بازیگرانش حساسیت خیلی زیادی دارد و برای همین هم من برای کارم خیالم راحت است، چرا که می‌دانم کارگردانی حضور دارد که کاملا مرا کنترل می‌کند.

نشست نمایش «بادی که ترا خشک کرد مرا برد» با حضور علی نرگس‌نژاد کارگردان، پژمان جمشیدی و بهاره رهنما بازیگران این نمایش ۱۲ آذرماه در تماشاخانه ایرانشهر برگزار شد.

در بخشی از این نشست علی نرگس‌نژاد کارگردان در معرفی این نمایش گفت: نمایش «بادی که ترا خشک کرد، مرا برد» نمایشی است که به ارتباط یک زن و شوهر می‌پردازد. داستان این نمایش یک کار اجتماعی در بستر وضعیت یک خانواده است، کارهایی که همیشه انجام داده‌ام مبتنی بر خوانش مخاطبان بوده است برای همین چیستی این نمایش را به تماشاگران واگذار می‌کنم و خودم درباره اینکه نمایش چیست توضیحی نمی‌دهم.

او درباره متن این نمایش ادامه داد: متن این نمایش را براساس داستان کوتاهی به نام «چشم‌هایی که مال توست» از بهاره رهنما در شهریورماه امسال نوشته‌ام. داستانی که به انسان مدرن و امروزی و مشکلات آن می‌پردازد، من این داستان را بستر مناسبی برای خیلی از ذهنیت‌های خودم دیدم البته نمایش ما با آنچه که در خود داستان و اجرایی که قبلا از این داستان به صحنه رفت، کاملا متفاوت است چون در این نمایش جهان‌بینی متفاوتی خلق شده است.

بهاره رهنما به عنوان دیگر بازیگر این نمایش در سخنانی در دفاع از حضور پژمان جمشیدی در تئاتر گفت: اگر یک بازیگری روی صحنه بیاید و در کارش موفق نباشد این مساله به کارگردان برمی‌گردد. تئاتر بازی کردن این روزها برای کسی وسوسه نیست. پژمان جمشیدی می‌توانست در سینما یا تله‌فیلم‌هایی که به او با مبالغ زیادی در این مدت پیشنهاد شده بود بازی کند اما تصمیم گرفت که وارد تئاتر شود.

وی ادامه داد: واقعا برای پژمان جمشیدی غیر از اینکه با عشق و علاقه به این جمع تئاتری پیوسته باشد، چیز دیگری وجود نداشته است. او توانسته بخشی از توانایی‌هایش را در سریال «پژمان» با کمک پیمان قاسم‌خانی و سروش صحت نشان دهد. او همیشه مخاطب جدی تئاتر بوده و تئاترهای زیادی دیده است.

علی نرگس‌نژاد هم در این خصوص توضیح داد: اصولا چالش باید در محیط کار یک نمایش وجود داشته باشد. من واقعا از بخش زیادی از انتقادات و نظراتی که نسبت به پژمان جمشیدی شده است، خوشحالم چرا که این نشان می‌دهد مردم ما زنده‌اند و نسبت به اتفاقات واکنش نشان می‌دهند، ولی خوشحال‌تر می‌شدم که کمی این صحبت‌ها با تأمل‌تر باشند. این حق طبیعی اهالی تئاتر است که نسبت به کسی که کارش را درست انجام نمی‌دهد، انتقاد کند اما دیکته‌ای که هنوز نوشته نشده نه نمره ۲۰ دارد و نه صفر اما در عین حال این حق را برای اهالی تئاتر قائلم که اگر اجرای من موفق نبود نسبت به آن انتقاد شود.

این کارگردان افزود: باید نمایش ما اجرا شود و بعد ببینیم که آیا کار خوبی است یا کار بدی است، من همیشه به پتانسیل‌های بازیگرانی که برای کارهایم انتخاب می‌کنم، توجه می‌کنم و در مورد پژمان جمشیدی هم همین‌طور بوده است، تئاتری‌ها این حق را دارند که نسبت به هر چیزی که روال طبیعی تولید تئاتر را بهم بزند، اعتراض کنند.

او ادامه داد: واقعا در سال‌های اخیر هیچ وقت بحث مسائل مالی برای ما مطرح نبوده است. ما در این کار یک قصه خوب داشتیم و دوست داشتیم که آن را اجرا کنیم. مطمئنا من به عنوان کارگردان قبل از هر چیزی به این فکر می‌کنم که کارم موفق می‌شود و الان بعد از ۱۵ سال کار تئاتر می‌توانم نسبت به انتخاب‌هایم درست تصمیم بگیرم.

علی نرگس‌نژاد در پاسخ به اینکه به چه نوع تئاتری علاقه‌مند است، تصریح کرد: من از روز اولی که تئاتر کار کردم،‌ تئاتر بدنه را نپذیرفته‌ام، این رویه من بوده است. هنری که به آن علاقه داشته‌ام، هنر آلترناتیو است، هنری که چالش را در ذاتش بپذیرد و در نگاهش به انسان و جنبه‌های مختلف اجرا از جمله انتخاب بازیگر، چالش‌برانگیز باشد. کاری که خلاف عرف باشد

در بخش دیگری از این نشست، پژمان جمشیدی درباره اینکه چگونه توانسته است تمرینات تئاتر را انجام بدهد، تصریح کرد: تئاتر جای بسیار محترمی است اما هیچ‌کس نمی‌تواند به کس دیگری بگوید که تو نباید تئاتر کار کنی. من همیشه حرمت تئاتر و اهالی آن را حفظ کرده‌ام اما به نظرم همه بازیگران، هنرمند نیستند همان‌طوری که همه فوتبالیست‌ها پهلوان نیستند. در فوتبال هم یک بازیکن می‌تواند پس از ۱۰ سال تمرین وارد تیم ملی شود و بازیکن دیگر می‌تواند با شش ماه تمرین به تیم ملی بیاید.

بهاره رهنما با اشاره به اینکه در تئاتر روز دنیا روش‌های کاملا متفاوتی برای بازیگری وجود دارد، عنوان کرد: این بحث‌ها که بازیگری نباید از سینما یا جای دیگر وارد تئاتر شود، بحث‌های کاملا پوسیده‌ای است. امروز در دنیا کارگاه‌های آموزشی بازیگری حتی برای مدیران تجاری هم برگزار می‌شود که بتوانند در نوع اکت و بیانشان موفق باشند. این هنر در ذات تمام انسان‌ها وهمین‌طور در ذات آفرینش وجود دارد.

او افزود: علی نرگس‌نژاد پیش از این در کارهایش از بازیگری استفاده کرده بود که اساسا هیچ زمینه‌ای در تئاتر نداشت و آن بازیگر توانست جایزه بگیرد اما پژمان جمشیدی کسی است که با این حوزه آشنایی دارد و حدود ۱۰ سال است که در زمینه ترانه و آواز کار می‌کند. زمانی آقای آغداشلو نسبت به کسانی که به بعضی از کارهای او اعتراض کردند، جمله‌ بسیار زیبایی گفت، ایشان گفتند عرصه مشق جولان‌گر ماست.

پژمان جمشیدی در همین باره گفت: به نظر من ۸۰ درصد بازیگری ذاتی است. هر چند که تمرین بسیار تأثیرگذار است اما به نظرم تحصیلات در این زمینه بیشتر از ۱۰ درصد تأثیرگذار نیست، همان‌طور که می‌بینید بسیاری از بازیگران بزرگ سینمای ما تحصیلات تئاتر ندارند.

او ادامه داد:‌ این جهان هشت میلیارد جمعیت دارد و خداوند به اندازه وسعت دلشان به همه می‌دهد. شما اگر به جایی برسید که به دنبال تلاش بدون چشم‌داشت باشید، می‌توانید موفق باشید اما اگر از دنیا طلب داشته باشید به جایی نمی‌رسید.

جمشیدی درباره چگونگی حفظ دیالوگ‌های نمایش گفت: من در مورد حفظ دیالوگ‌ها هیچ مشکلی نداشتم. من در دوران تحصیل هم بسیاری از مباحث مثل هندسه را هم حفظ می‌کردم و اساسا با حفظ دیالوگ هم مشکلی نداشتم. به نظرم جذابیت تئاتر این است که شما مثل فوتبال حق اشتباه ندارید.

نرگس‌نژاد کارگردان نمایش با مقایسه‌ای بین نگاه کلاسیک و نگاه مدرن به تئاتر گفت: اساسا نوعی نگاه کلاسیک و اید‌ه‌آل به تئاتر وجود دارد و در مقابل نوعی نگاه ممکن به تئاتر وجود دارد. استفاده از این نگاه‌ها بستگی به این دارد که شما می‌خواهید چه کاری انجام دهید! من تئاتر را کار کردم که بازیگران آن شش ماه مشغول تمرین بدن و بیان بودند و تئاتری را هم کار کردم که اصلا چنین تمریناتی نداشته است. در واقع کیفیت تمرینات یک نمایش را خود آن نمایش تعیین می‌کند، یعنی خود اثر به شما می‌گوید که بازیگر را در چه قالبی می‌خواهد. هنر امروز انعطاف بسیار بیشتری از برخی قواعد خشک و مسلم دارد.

رهنما همچنین درباره دلایل برخی واکنش‌ها نسبت به حضور بازیگرانی چون پژمان جمشیدی در تئاتر ادامه داد: به نظرم این واکنش‌ها به خاطر تعصب بیش از اندازه است. ما در برخی موارد نسبت به اتفاقات قضاوت نابجا داریم و عین حال از دانش روز دنیا هم عقب هستیم، واقعا در دنیا سیستم‌ بازیگری آنقدر سخت نیست و خیلی راحت‌تر از این‌ها با آن برخورد می‌شود.

این بازیگر با مقایسه‌ای اجرای نمایش «چشم‌های که مال توست» با اجرای این نمایش گفت:علی نرگس‌نژاد «وقتی چشم های که مال توست» را دید به من گفت که من قصه دیگری در این نمایش را دیدم و حالا در این کار در مقطع دیگری از این قصه ،به مرد داستان هم فرصت حضور داده می‌شود.

نمایش «بادی که ترا خشک کرد،مرا برد» از۱۷ آذر ساعت ۱۸ و۳۰ دقیقه در تالار «حافظ» به صحنه می‌رود.